طلوع میکنم اگر منتظر
شنیدنی اگرچه بعد زخم ها
نمانده از منم منی
طلوع میکنم که تو
از این خراب تر شوی اگر چه دور رفته ای بلرزی و خبر شوی
طلوع میکنم میان گله های گرگ تر در آتش ترانه ای مهیب تر بزرگ تر
اگر تقاص پس گرفت اگر به سازمان نساخت اگر که روزگار بد مرا دوباره بد شناخت
گریز ناگزیر من از این خزان بهانه بود خود انتخاب کرده ام مفر من ترانه بود
چنان کنار مرگ خود شکنجه را قدم بزدم که هرکه کینه داشته از گذشته ام ببخشدم
لعنت به این صدای من میخواست حاشایم کند هربار گفتم محکمم لرزید رسوایم کند
طلوع میکنم میان گله های گرگ تر در آتش ترانه ای مهیب تر بزرگ تر
اگر تقاص پس گرفت اگر به سازمان نساخت اگر که روزگار بد مرا دوباره بد شناخت
طلوع میکنم طلوع میکنم طلوع میکنم
دلم امروز به آرومی خود خو کرده
وای جونم وای دلبر
یاد چشمون سیاهش منو جادو کرده
وای جونم وای دلبر
دلم پی ش پر میزنه به هر دری در میزنه
به هر خونه سر میزنه
هنوز از دست غمش دیده ما گریونه
وای جونم وای دلبر
بعد عمری هنوزم مرغ دلم نالونه
وای جونم وای دلبر
میرم میگردم سر به سر
دشت و دمن کوه و کمر
میرم از او گیرم خبر
میرم میرم میرم
خدا مهربونه یار عاشقونه دل ما جوونه
وای وای وای
دلم پی ش پر میزنه به هر دری در میزنه
به هر خونه سر میزنه
دلم دلم دلم
هنوز از دست غمش دیده ما گریونه
وای جونم وای دلبر
بعد عمری هنوزم مرغ دلم نالونه
وای جونم وای دلبر
میرم میگردم سر به سر
دشت و دمن کوه و کمر
میرم از او گیرم خبر
هی دل ای دل توجه نکردی
به تنهایی هامو
ندیدی چه ترسی
نشست تو نگامون
مدارا نکردی با دلتنگی هامو فقط خواستی باشی به جای خدامو
با هر رد پایی که اندازه کفشته راه میامو
جلو هرکی چشماش شبیه خودت میشه کوتاه میامو
نموندی باهامو خزونم که از زور تنهایی هام
میخوام مثل پیچک بپیچی به پام تو دردی من اینو میفهمم ولی
بگو جز تو درمونو از کی بخوام تو بارونی کهنه کنج خونه
که خیلی چیزا از دل من میدونه چه آغوش گرمی چه پاییز سردی
چقدر فکر میکردم یه روز برمیگردی تو داروغه شهر تنهایی هامی
دروغ قشنگ توی خنده هامی خیال میکنی رفتی اما تو هستی
خیال کن هنوز شونه گریه هامی
خزونم که از زور تنهایی هام
میخوام مثل پیچک بپیچی به پام تو دردی من اینو میفهمم ولی
بگو جز تو درمونو از کی بخوام تو بارونی کهنه کنج خونه
که خیلی چیزا از دل من میدونه چه آغوش گرمی چه پاییز سردی
چقدر فکر میکردم یه روز برمیگردی
جالبه هممون حواسمون به هرچی که نداریمه
جالبه هممون میخوایم اون چیزی که هستیم و نباشیمش
یکی نی بگه دِ آخه برا چیه
این همه فکر و خیالامون
این همه حال بدیامون زیرِ بارون ها
دلِ من و تو چجوری میشه آروم ها ؟ #شایع#یه_بار
پارس کلاب
شنیدنی اگرچه بعد زخم ها
نمانده از منم منی
طلوع میکنم که تو
از این خراب تر شوی اگر چه دور رفته ای بلرزی و خبر شوی
طلوع میکنم میان گله های گرگ تر در آتش ترانه ای مهیب تر بزرگ تر
اگر تقاص پس گرفت اگر به سازمان نساخت اگر که روزگار بد مرا دوباره بد شناخت
گریز ناگزیر من از این خزان بهانه بود خود انتخاب کرده ام مفر من ترانه بود
چنان کنار مرگ خود شکنجه را قدم بزدم که هرکه کینه داشته از گذشته ام ببخشدم
لعنت به این صدای من میخواست حاشایم کند هربار گفتم محکمم لرزید رسوایم کند
طلوع میکنم میان گله های گرگ تر در آتش ترانه ای مهیب تر بزرگ تر
اگر تقاص پس گرفت اگر به سازمان نساخت اگر که روزگار بد مرا دوباره بد شناخت
طلوع میکنم طلوع میکنم طلوع میکنم