majid1341

نغمه حسرت
ياد ايامي که در گلشن فغاني داشتم در ميان لاله و گل، آشياني داشتم
گرد آن شمع طرب، ميسوختم پروانه وار پاي آن سرو روان، اشک رواني داشتم
آتشم بر جان ولي از شکوه لب خاموش بود عشق را از اشک حسرت، ترجماني داشتم
چون سرشک از شوق بودم خاک بوس درگهي چون غبار از شکر، سر بر آستاني داشتم
در خزان با سرو و نسرينم بهاري تازه بود در زمين با ماه و پروين آسماني داشتم
درد بي عشقي ز جانم برده طاقت، ورنه من داشتم آرام، تا آرام جاني داشتم
بلبل طبعم «رهي » باشد ز تنهائي خموش نغمه ها بودي مرا، تا همزباني داشتم
اصفهان فروردين ماه ١٣٢٤-رهی معیری

پیرزنی را برای ادای شهادت دعوت کرده بودند.

نماینده ی دادستان رو به پیر زن شاهد کرد و گفت: شما می دانید من کی هستم؟.

حاج خانم گفتند: بله پسرم شما فرزند عمه نرگس سبزی فروش هستی .مادرت به قلندر محله معروف است... از بس شلیته بود، شما هم در کودکی هار بودی. آفتابه های مسی را از مستراح های مردم می دزدی و به مسگرا می فروختی....

نماینده ی دادستان رو به ریاست دادگاه کرد و گفت : جناب رئیس من سؤوال دیگری ندارم.

رئیس دادگاه رو به وکیل متهم کرد و گفت: شما اگر سؤوالی دارید، بفرمائید.

وکیل از جای خود بلند شد و گفت : مادر من ...
پیرزن کلام او را قطع کرد و گفت: شما را هم می شناسم... پسر مش قربون کیسه کش هستی. مادرت هم فاطی خانم مسؤول نمره ی خصوصی قسمتِ زنان بود،
تو هم در حمام واکس می زدی و لنگ پهن می کردی بیش تر در قسمت زنان می لولیدی! ما شاء اللّه آدم حسابی شده یی!!!.

وکیل رو به ریاست دادگاه کرد و گفت: عالی جناب؟!، من سؤوالی ندارم.

ریاست دادگاه شاهد را به خروج از اطاق دعوت کرد
و به نماینده ی دادستان و وکیل متهم گفت: خدا شاهد است اگر از این پیر زن می پرسیدید؛ آیا رئیس دادگاه را می شناسی؟...